bunalıyorum. ondan,bundan,şundan. bugün epey bi konuştum buse ile.anlattım, anlattım, hep konuştum. bir an için susmayı unuttum sanırım.gülüp durdum.istanbul'a gitmeyi aklıma getirdim, beatles cafe'ye gidip bir adet kahve içmeyi. sonra vazgeçtim. buse'nin umursamaz ki. demesiyle...evet umursamaz ki, yani bana ne.
adam uçmuş.
adam yok olmuş.
adam kendi kendini yeniden var kılmış .
adam beni bilmiyor.
adam ölü.
derince bir nefes aldım. şimdi sakinim.olmamalıydı kelimesini yineleyip duruyorum.develerin geviş getirmeleri gibi.aynı sözcük, sonsuz defa. şimdi ağlamalıyım. galiba boş bir insanım. kendi inime çekilmenin zamanı geldi.yeraltı*. sıçanlık zor iş doğrusu..
insancık olabilmek zor iş, evet..
*dostoyevski:yeraltından notlar
