başıma gelen olaylardan herkesin haberi var, hangi yüze dokunsa bakışlarım 'evet, biliyorum' diyor sanki.ben dışında herkes her şeyi çok iyi biliyor.fakat bu benim davam, bu benim suçum.nasıl olur da ben bilmem, nasıl olur da öylece durup beklerim mahkeme kararını.anlamsızlık hakim, tam anlamıyla..dünyada olduğumun bilincine vardım yenice ve kalem müdürlerinin gereksizliğine inanıyorum, büyük yargıçların da.yargılanıyorum, yargılıyorlar evet.dilekçe yazmalıyım bir şekilde ama nasıl?ne yazacağım?ne ile ilgili yazacağım?avukatım kendi halinde bir adam değil.o da haberdar davamın büyüklüğünden ve saçmalığından ve o yüce yargıçları da tanıyor.biliyor sonumun ne olacağını.bilemiyorum.işimi artık yapamıyorum.daha önce öyle bir girdabın içindeymişim ki hiçbir şey düşünmüyormuşum fakat şimdi.kendi halimde bir birey iken şimdi?bakışlarca ünlenen bir insan oldum.katlanılacak nitelikte bir durum değil bu ! hayır!mahkeme kararını bekleyemem.mahkeme kim?ne?kanun kimlerin kanunu?bir avuç insanın yaratmış olduğu yargı sisteminde yargılanıyorum şu anda.ben bir hiçim, evet.kimse farkında değildi benim var olduğumdan daha önce fakat şimdi?galiba bir son vermeliyim bu işe artık . bir son..
*Dava-Franz KAFKA
