polenler ve kaplan.
olanaksızlığın sınırlarında topallayarak dolaşıyorum.o orada öylece yatıyor ve ben bir şey yapamıyorum.hayır, bu olamaz.hem daha ölmedi ki .yalnızca biraz solgun gözüküyor.savaş varsa var ne yapayım.gidiyorum yaşlıca bir amcaya ve anlatıyorum.diyor ki kül bul.dediklerini yapıyorum.olmuyor yine kıpırdamıyor.deniyorum, her yolu.en sonunda bırakıyorum, dua ediyorum ve bırakıyorum.ve evet bir sabah kalkmış yürüyor.karşısına bu kıyafetle çıkmak istemiyorum ve olanlar oluyor...şimdi karşısındayım, bir kolye.onun kolyesi..yüzüme bakıyor gülümseyerek.diyorum ki:
-arabamı nereye park ettiğimi hatırlıyor musun?
