bir ayrılık yaşamanın en kötü yanı tek başınalık duygusunu yitirmiş olduğunu fark etmek aniden.hiç alışmadan daha.paytak paytak yürüyorsun, elinden tutan yok.birine bağımlı hale gelmek ne iğrenç bir şey.alıştığın sabitlikten koparılmak ruhsal bir bunalım yaratıyor.içinden ne geçiyor, aklın neler diyor.dengesizce yürümeye çalışıyorsun.işte savsaklamalar,bunalımlar falan.en sonunda tam kendine gelmişken yine biri çıkıyor karşına ve yine aynı oyunu bilerek oynamaya devam ediyorsun.çünkü bayılıyorsun mahvolmaya.sirk cambazı.
fakat bu sondu.oyun oynamak yok !
