aklımın karışıklığını her an hissetmek ne kadar kötü.
bugün gözde geldi, uzunca konuştuk.bazen konuşmadık, yalnızca müzik dinledik.dışarıda dolmuş beklerken birden ondan bahsettim.soğuktu dışarısı, nasıl o konuya geldik hala daha bilmiyorum.cep votkasının boğazımı nasıl yaktığını ve bu yakıcılıkta ısınabildiğimi gülerek anlattım.sonra istasyona gitmiştik, ankara'ya gidip gezip geri gelmiştik dedim.anlatırken bir anda, kampusten istasyona doğru giderkenki halimiz geldi.gecenin ikisi, üçü. biz sokaktayız.gülümsedim.
gözde dedi ki: fedakarlık yapmalı, bunca yıl nasıl evli kalabiliyor insanlar anladım sonunda.
boşluğa baktım.konuşmadım hiç.
yanlışlıklar ile yaşamaktan mutluluk duymak zor bir beceri.aslında olmuyor.
gerçek şu ki aklım karmakarışık.
