28.10.2009
Kendi kendime oturup düşündüm.
-sözde kim vardı.
-oysa ben yok gibiydim. Ona doğru koştum, gülerek ya da hatırlamıyorum belki şaşkınca...
Adımlarımı
Saydım, içimden…
Birkiüçdört…
Sonsuz tane sayı daha.Avucuma baktım ve sustum. Sesin geldi yanıma. Baktım dudaklarının biçimsiz büzülüşüne. Hep sustum ki, suçluydum çünkü. Saatimi kırmıştım, bilerek. Ve sen de sustun en sonunda. Artık uyusak mı?
İyi geceler, kendilerim… ve sen.
le petit prince. **
