bugün tramvayda sakat ve yaşlı bir amca vardı. tam kapının önünde ayakta duruyordu.gelenle gidenle sohbet halindeydi.bir çocuğa bakarak : hayatta en büyük kim? dedi. çocuk afalladı, kendisine mi sorduğunu ya da sorduysa da ne maksatla bu soru ile karşı karşıya getirildiğini anlayamadı ve adamın suratına baktı çekinerek. yaşlı adam biraz daha gürleştirerek sesini yineledi sorusunu.çocuk utangaç lise talebesi gibi sıkıldı, dudağını büzüştürdü bilmiyorum dercesine.yaşlı adam tam yanındaki ufak çocuğu göstererk:bu işte dedi. çocuk sustu. çocuğun arkadaşına dönerek yaşlı adam yineledi : onlar büyük, bizler daha küçüğüz dedi.diğer çocuk amcaya daha küçük bir çocuğu göstererek 'o zaman bu daha büyük' dedi. yaşlı adam 'pek tabii' dedi. sonra da indi durakta. kimbilir şimdi nerede ve yine neler söylüyor. yaşlanınca daha da küçüldüğümz doğru mu? asıl filozoflar(yani küçükler) çocuklar mıdır? belki de. büyümek istemeyen peter pan ne kadar da doğru bir gaye uğruna var olmayan ülkede yaşamaya devam ediyor .
peter pan ve tinkerbell .
beni alın, uçalım. hep...
